القای تحمل به شوری و تغییر فاکتور ذخیره سازی یون در جو (hordeum vulgare) با پیش تیمار سالیسیلیک اسید

چکیده: این مطالعه به منظور درک بهتر مکانیسم­های احتمالی القای تحمل تنش شوری توسط پیش­تیمار سالیسیلیک­اسید در جو اجرا شد. بذور جو با سالیسیلیک­اسید یا آب پیش­تیمار شده و سپس تحت شرایط متفاوت شوری آب آبیاری شامل 62/0 (آب شهر)، 5، 10 و 15 دسی­زیمنس بر متر در پتری­دیش کشت شدند، و روند جذب آب و رشد گیاهچه و درصد و سرعت جوانه­زنی شد. گیاهچه­ها 11 روز پس از کشت به گلدان انتقال داده و غلظت سدیم و پتاسیم و فاکتور ذخیره­سازی محاسبه شدند. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش جذب آب (50%)، سرعت جوانه­زنی (39%) و رشد گیاهچه (74%) و کاهش تجمع پتاسیم (38%) و افزایش تجمع سدیم (5 برابر) گردید. در همه ساعات پس از پیش­تیمار سالیسیلیک­اسید، بذور پرایم شده جذب آب بیشتری داشتند، و همچنین رشد گیاهچه­های تیمار شده در همه روزهای پس از کاشت بهتر بود. گیاهچه­های پیش­تیمار شده با سالیسیلیک­اسید سرعت جوانه­زنی (30%) و طول ریشه (17%) و ساقه (38%) بیشتری داشتند. همچنین، افزایش غلظت پتاسیم و کاهش غلظت سدیم در اثر کاربرد پیش­تیمار مشاهده شد. کاهش در جذب سدیم در اثر کاربرد سالیسیلیک­اسید در سطوح پایین شوری بیشتر بود که با تاثیر آن بر رشد گیاهچه ها همخوانی داشت. فاکتور ذخیره­سازی، که برای کمی­سازی تسهیم یون­ها طراحی شد، در اثر تنش شوری به ترتیب برای یون های پتاسیم و سدیم افزایش و کاهش نشان داد، که بدان معنی است که در سطوح بالاتر شوری، مقدار بیشتری از یون سدیم و مقدار کمتری از یون پتاسیم به شاخساره انتقال می یابد و باعث افت بیشتر در رشد گیاهچه ها می شود. پیش­تیمار سالیسیلیک­اسید فاکتور ذخیره­سازی سدیم را در سطوح بدون شوری یا شوری کم افزایش داد، بدین معنی که سدیم بیشتری در ریشه نگهداری شد. تسریع در جذب آب، سرعت جوانه­زنی زیادتر، تجمع سدیم کمتر و پتاسیم بیشتر در شاخساره، می­تواند برخی از سازوکارهای تحمل به شوری در گیاهچه­های پیش­تیمار ­شده با سالیسیلیک­اسید باشد.